Rylska ze Skrochowskich Julia Euzebia, pseud. J. Ścibor (1884–1969), literatka, tłumaczka. Ur. 29 X w Ropie (pow. gorlicki), była córką Feliksa Skrochowskiego, ziemianina, i Julii z Fedorowiczów.
Wczesne dzieciństwo najprawdopodobniej upłynęło jej przy rodzicach w miejscu urodzenia. Potem uczęszczała do ośmioklasowej szkoły (zapewne urszulanek) w Tarnowie, skąd w celu dalszego kształcenia przeniosła się w r. 1900 do Lwowa. Tutaj przez jakiś czas pracowała w wypożyczalni książek dr Matyldy Goldflus (Gościńskiej wg M. Leśniewskiej) i przygotowywała się do studiów. Poznała wówczas wielu wybitnych twórców m. in. Jana Kasprowicza (1903), Kornela Makuszyńskiego, Jacka Malczewskiego, Józefa Mehoffera, Karola Frycza. W r. 1908 zdała maturę w Lwowskim Gimnazjum im. Franciszka Józefa I i rozpoczęła studia romanistyczne na Uniw. Lwow. W r. n. udała się na dalsze studia do Paryża. Obracała się tutaj w środowisku artystycznym, powstał w tym czasie jej portret namalowany przez Olgę Boznańską. Osiągnęła biegłą znajomość języków angielskiego, francuskiego i niemieckiego, a otrzymawszy na Sorbonie „diplome d’études universitaires” w r. 1914 powróciła do kraju tuż przed wybuchem wojny i zaczęła pracować jako sekretarka w «jednym z zakładów naukowych» (ankieta personalna). Uprzednio zwiedziła jeszcze Francję, Belgię, Szwajcarię i Niemcy. Wyszła za mąż za Władysława Rylskiego, oficera WP.
R. miała debiutować w r. 1922. Uprawiała publicystykę, pisała nowele, powieści oryginalne i przede wszystkim przekładała utwory literackie z języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego. Jej artykuły i felietony ukazywały się w „Gazecie Toruńskiej”, „Głosie Pomorskim”, lwowskim „Słowie Polskim”, krakowskim „Asie” oraz „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”. W r. 1926 osiadła w Krakowie. Od r. 1932 „Kurier Literacko-Naukowy” zaczął drukować jej nowele. W cztery lata później, gdy należała do redakcji pisma, jej powieść Gdzie ty jedziesz, Jasiu? otrzymała nagrodę na konkursie zorganizowanym przez redakcję „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” i w tymże dzienniku została opublikowana. R. nawiązała również kontakt z Polskim Radiem, dla którego w r. 1937 opracowała m.in. słuchowisko „Ziemia Obiecana” na podstawie sztuki W. S. Maughama. Próbowała też sił jako autorka scenariuszy filmowych. Jej utwór Życie jest piękne, życie jest dobre w czerwcu 1939 został przyjęty do realizacji przez warszawskie studio «Kohorta», ale film nie został nakręcony wskutek wybuchu wojny. Najwięcej miejsca w życiu R-iej zajmowały prywatne lekcje języka francuskiego i prace przekładowe. W „Ilustrowanym Kurierze Codziennym” ukazało się w jej tłumaczeniu kilka powieści rozrywkowych, w „Asie” zaś – „Dzieci szczęścia” J. Kessela (1935–6), „Kapitan Fai-Tsi-Longu” Th. Wildera (1936). Jako osobne książki wyszły B. Careya „Hebanowa szkatułka” (W. 1937) oraz J. Cottlera i H. Jaffe „Ziemia przed nami” (Kr. 1938). Oprócz beletrystyki przekładała także utwory dramatyczne, niektóre z tych tłumaczeń zostały wystawione, np. przez warszawski Teatr Nowy w r. 1936 sztuka M. Kennedy i B. Deana „Tessa”, a w r. 1938 dwie komedie: M. de la Roche’a „Miła rodzinka” (pierwodruk w „Kur. Por.” t.r.) oraz J. B. Priestleya „Złoty deszcz” (pierwodruk w „Kur. Por.” t.r. pt. „Śmiała propaganda”), przez warszawski Teatr Narodowy w r. 1938 Th. Wildera „Nasze miasto” – później druk. w antologii „Współczesny dramat amerykański”, W. 1967 II.
W czasie drugiej wojny światowej R. kontynuowała pracę translatorską i literacką oraz udzielała lekcji języków obcych. Napisała dwie powieści: Powrót z wojny dalekiej (1943) i Pani Eugenia z Wilczej (1944). Obie nie doczekały się druku. Wileński Teatr Miejski na «Pohulance» wystawił w jej przekładzie sztukę E. Williamsa „Zieleni się zboże” (28 I 1940). W r. 1945 przyjęta została do Związku Zawodowego Literatów Polskich. Do r. 1949 z przekładów R-iej korzystały głównie teatry. Ogłosiła jedynie „Budowę Jalny” (Wr. 1946, 1950) M. de la Roche’a i wznowiła wzmiankowaną „Ziemię przed nami”. Najcięższe były dla R-iej l. 1950–4, kiedy nie wydawano ani nie wystawiano jej przekładów (na początku 1952 r. miała 31 przełożonych sztuk angielskich i francuskich – m.in. „Turkaret” A. R. Lesage’a – w tym 15 nie wystawionych, w r. 1954 o kilka więcej). W tym czasie pisała dwie dłuższe nowele z czasów ostatniej wojny, a także powieść Uderzenie w próżnię (nie druk.). Od końca r. 1954 jej przekłady znowu zaczęły się ukazywać w czasopismach. Osobno opublikowane zostały F. Mauriaca „Faryzeuszka” (W. 1956), F. Carco „Przyjaciel malarzy” (Kr. 1958), A. Vollarda „Wspomnienia handlarza obrazów” (Kr. 1960), J. de Launaya „Historia tajnej dyplomacji od 1914 do 1945” (Kr. 1970). W dorobku swoim R. miała także niewydrukowane przekłady z języka polskiego na francuski, m. in. G. Zapolskiej „Moralność pani Dulskiej”, J. Szaniawskiego „Adwokat i róże” oraz J. Kasprowicza „Ballada o słoneczniku”. W r. 1956 przeszła zawał serca, utraciła wzrok w jednym oku. Odtąd stan jej zdrowia stale się pogarszał. Rozwijająca się w drugim oku jaskra uniemożliwiła pracę. Zmarła w Krakowie 13 III 1969 i pochowana została na cmentarzu Salwatorskim.
W małżeństwie z Władysławem Rylskim R. dzieci nie miała.
Pośmiertnie ukazało się jej Wspomnienie o Janie Kasprowiczu („Życie Liter.” 1969 nr 22 s. 7). Los innych rękopisów nie jest znany.
Fot w: „Ilustr. Kur. Codz.” 1936 nr 178 s. 6, „Światowid” 1936 nr 22 s. 11; – Bibliografia Krakowa za r. 1971, Kr. 1975; Bibliografia literatury tłumaczonej na język polski w l. 1945–1976, W. 1977 I; Czachowska, Literatura pol. Bibliogr., III; Pol. Bibliogr. Liter. za l. 1949 i n.; Księga adresowa m. Krakowa i woj. krakowskiego, 1932, 1933/4; Spis abonentów sieci telefonicznej państwowej w Krakowie na r. 1932/3, W. 1932; – Bojarska M., Mieczysława Ćwiklińska, W. 1988; Chudek J., Julia Rylska (1884–1969), „Roczn. Liter.” 1969 [wyd. 1971]; Kieniewicz T., Recepcja literatury amerykańskiej w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym, W. 1977; Leśniewska M., Julia Rylska, „Życie Liter.” 1969 nr 16 s. 14; Wielki Konkurs Jubileuszowy IKC na powieść polską, „Ilustr. Kur. Codz.” 1936 nr 144; Winklowa B., Tadeusz Żeleński (Boy), W. 1967; Zakończenie Jubileuszowego Konkursu Powieściowego IKC, „Światowid” 1936 nr 22 s. 11; Zechenter W., W kuźni gramatyki francuskiej powstała piękna powieść, „Ilustr. Kur. Codz.” 1936 nr 178 s. 6; – Axer E., Ćwiczenia pamięci, W. 1984; Listy Wilama Horzycy, „Pam. Teatr.” 1975 nr 1; Wspomnienia o J. Kasprowiczu, Zebrał R. Loth, W. 1967; – „Express Wieczorny” 1949 nr 17 s. 3; „Kur. Poranny” 1936 nr 73, 248, 1937 nr 257, 329, 1938 nr 48, 305, 1939 nr 60; „Odrodzenie” 1949 nr 3 s. 6; „Polska Zbrojna” 1949 nr 17 s. 8; „Prosto z mostu” 1937 nr 55 s. 7; „Scena i Widownia Warsz.” 1949 nr 1 s. 1–2; „Scena Lwow.” w sezonie 1938/9 z. 4; „Życie Liter.” 1969 nr 12 s. 15, nr 40 s. 16; „Życie Warszawy” 1949 nr 17 s. 3, 1969 nr 294 s. 5; – IBL PAN: Kartoteka bibliogr. (A. Bara); Paraf. Rzymskokatol. w Ropie: Liber natorum t. 6 s. 125 nr 61; Związek Literatów Pol. Oddział w Kr.: Teczka personalna; Związek Literatów Pol. Zarząd Główny w W. – B. Domu Literatury: teczka personalna.
Jan Bujak